چشم هایت اگر
نغمه های از یاد رفته را
در خوابم نمی ریخت !
لب هایت اگر
چشم های مرا
تشنه ی باران نمی کرد !
گونه هایت اگر
در کف ِ دست هایم
گل نمی داد
گیسوانت اگر
آفتاب ِ آسمانم را
از اعتبار نمی انداخت !
و صدایت را اگر
نمی کاشتی در کاسه ی سرم !
حالا من اینجا چه می کردم ؟!
دور از بوسه های نسیم
در شب ِ سهند
زیر ِ لگد های این شهر ِ مسموم
کاری نکن
گلایه از سکوتت
به شعر شهریار ببرم !
۴ سال قبل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر