وقتی کلاهت
با باد همدست می شود
و سر که بر می گردانی
می بینی کسی پشت ِ سرت نیست
و باد همه را با خود برده است
راه های کوتاه
بلند و بلند تر می شوند
از آن همه نام
تنها یکی برای رفتن
مسیر ِ چشم های تو را انتخاب می کند
سکوت کن
وقتی که آبستن ِ بارانی
گریه کن
وقتی که پاییز دست هایش را
به سوی تو دراز کرده است .
۴ سال قبل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر