سنگ فاصله

تنها نگاهت خیس بود
وقتی که هنوز شعر نبودی
تا بغضی حلول کرد در من
آب شد تمام ِ بعد از این های طولانی
گریه کن بگذارسنگ ِ فاصله باور کند
شیشه ی چشم ِ تو را
به آیینه های سرد نفروخته ام
نمی فروشم